Fotograficznie cz. 2

Prawie piec tygodni po nawalnicy, ogród nieco ozyl. Niektóre rosliny wiecej, niektóre mniej, a inne ledwo sie zbieraja po tej niemilej przygodzie.

Kwiaty w donicach czesciowo zdazylismy schowac pod dach, i one wlasciwie szybko odrastaja. 

Lilie, zwanymi tymi od Sw. Józefa, mimo otwartego polozenia niewiele ucierpialy, byc moze dlatego, ze byly wtedy jeszcze duzo nizsze. Ale kwiatów jest mniej w tym roku.

Moje flokdy- myslalam, ze je kompletnie scielo, a tutaj jednak pojedyncze kwiatuszki sie pokazaly.

Ziemniaki, cebula, fasola i czerwone buraczki jakos same sie odrodzily. Ogórki sciego, jak i cukinie, tutaj dokupilismy gotowe flance pare dni po burzy.

Niestety bardzo malo bedzie wisienek i czeresni.

Maciupkie jabluszka ucierpialy chyba najwiecej, niby rosna, ale wszystkie potluczone, i nie bedzie mozna ich schowac na zime.

Jedyna cukinia, która wyszla bez wiekszego szwanku, juz zaczyna owocowac.

Pojedyncze czarne porzeczki, niewiele bedzie z nich drzemu.

Jako, ze rosnie na scianie garaza, aronia nic nie ucierpiala, i owocuje jak zwykle, czyli bujnie.

Ponownie posiany groch wzeszedl wiecej niz nedznie.

Mój biedny milorzabek... :(

Sloneczniki takowej dziurawej urody.

 To jakby czlowiek z zelaza, jej tam nic nie bylo ;)

Lawenda kwitnie jak oszalala, rosnie od poludniowej strony, i nawet jej nie polamalo wtedy.

Na drutach mam czerwony raglanek z baaardzo zabtkowej nici, czyli z odzysku domu kultury; wlókno sztuczne, ale calkiem mile w dotyku i mam nadzieje, ze takie bedzie w noszeniu. I czuje, ze skonczyla sie faza na faldki miedzy biustem a pacha. Teraz postanowilam nauczyc sie w koncu tych rzedów skróconych, aby miec wiekszy podkrój pod szyja. Niestety znajduje jedynie opisy na dzierganie tam i z powrotem, ale nie w kólko.

Na stole czekaja tez dwie wlóczki skarpetowe, jedna gruba z szesciokrotnej welny na skarpety dla syna, i druga w kolorze rzekotki, to bedzie dla mnie.