Majowo

 Zielen eksploduje, rzepaki przekwitaja, u nas wiosna jakos (niestety czasami) wczesniej, i nie zawsze to wychodzi na dobrze. Przymrozki daly popalic moim ogórkom, i bede musiala dokupic flance. Za to pomidory maja sie swietnie, jak i salata i inne rzodkiewki. 

Greitberg stale nas fascynuje, kilka dni temu bylismy znowu tam w celu obejrzenia zachodu slonca. Ten dom, willa, z prawej strony, to willa komendanta obozu, wtedy. 

Niestety bylo juz nieco ciemnawo, gdy zeszlismy juz do wsi, willa stoi pusta, ale przypadkowo spotkana para wyjasnila nam, ze wlasciwie mieszka tam lesniczy, ale raczej dorywczo. Tak, jak ten dom jest zarosniety, to bardzo dorywczo. Alepodwórze jest zamiecione. 

Z podwórza widok na lake, na której kiedys byla czesc obozu. Nic z niego nie zostalo, ale widac w trawie, gdzie kiedys byly fundamenty. 

W sobote wybralismy sie do naszego ulubionego miasteczka pod nazwa Einbeck, w którym odkrywamy co i raz cos nowego. Ja tym razem zajelam sie historycznymi drzwiami. 

Te ostatnie mniej historyczne, ale ciekawe kwiecie ;) 

Zdecydowalismy sie, ze w niedziele po poludniu jedziemy tam znowu, i przylaczamy sie do oficjalnej wycieczki z przewodnikiem, i byl to swietnie zainwestowany czas i pieniadze. Calego miasta nie da rady ogarnac, ale czesc tak. I uslyszelismy wiele hoistorii, które jeszcze nie przeyczytalismy. 

W Einbeck jest apteka i 12 domów ze swastyka, która nie ma w tym przypadku powiazania z czasami NS, lecz jest sredniowiecznym herbem rodziny Raven, wtedy jednej z najbogatszych w miescie. 

 Mirka w muzeum. 

Po wycieczce rozgoscilismy sie w Brodhaus, jeden z najstarszych lokali nie tylko w miescie, zjedlismy obiadokolacje razem z jednym panem z tej wycieczki, który przyjechal z Berlina, zwiedzic nasze okolice. 

Dla nas sznycel i miejscowe piwo, dla Mirki woda i psie ciasteczka. Mieli serce dla znudzonego kultura pieska. 

W zeszlym tygodniu mialam oficjalne wolne grafikowe, w tym mam wolne zaleglourlopowe do czwartku wieczora, Tobi jest lwia czesc poza domem, ale troche czasu dla siebie i na wyprawy z Mirka mamy. 

Oliwkowozielona i niemilosciwie nam rzadzaca partia wprowadza powoli ale stale komune. 

Udalo nam sie w zeszlym tygodniu kupic dwie butelki oleju rzepakowego po przystepnej cenie. Znaczy po 1.79, a przed tymi cyrkami kosztowal tenze olej jedno euro i dziewiec centów. Paliwo nadal drogie, ponoc od czerwca maja popuscic z opodatkowaniem, ale tylko na trzy miesiace. Niestety z równoczesnie wprowadzanego biletu za 9 euro na caly miesiac nie mamy zadnego pozytku, gdyz do pracy z czyms takim nie dojade, bo moja pracowa trasa zaden aurobus nie jezdzi, pociagi juz dawno usuneli, na prowincji trzeba miec auto, bo inaczej klapa. 

W zeszly czwartek po poludniu wybralismy sie na pogadanke o demencji, w naszym miejscowym domu kultury, zaopatrzylismy sie w wiele ciekawych materialów, i nawet ksiazke dla dzieci o dziewczynce z babcia, która ma demencje. Wlasciwie mam tego tematu po uszy, prywatnie jak i zawodowo, moja ostatnia tura nocna byla pod znakiem demencji niesamowitej...

... ale niestety tematu nie da sie dla siebie zamknac, zawsze cos nowego dochodzi, i w sumie, warto wiedziec, jak sie z tym obchodzic. 

Literature na temat mozna pozyczyc w miejscowej bibliotece, póki co, nie wzielam, bo czytam teraz rzeczy lekkie i dla przyjemnosci. Ale kiedys wypozycze, na pewno.