2018-01

To numer dziergadla, czyli dumnie mówiac, projektu. Tak po prostu, postanowilam przeliczyc, tak z prostej ciekawosci, co mi w ciagu roku z drutów schodzi.

A wiec, numer 1, skarpety na zamówienie, meskie, rozmiar 43. Na plastikowej stópce o rozmiarze prawie 37, wiec z "mankietem" posrodku. Musze rozpatrzec sie za wiekszymi stopami, takimi, jakie podziwiam na pewnym zaprzyjaznionym blogu zapalonej dziegaczki skarpet.

Fakt, jedna na zdjeciu, ale naprawde wydziergalam dwie. Welna to Regia cieniowana, kupiona okazyjnie w sklepie budowlanym, i nawet guzelków nie miala. Nie nachodza sie te skarpety, bo pan najczesciej siedzi w wózku inwalidzkim.

Z tylu widac juz dziergadlo numer 2, ale o nim, i wogóle, po kolei bedzie.

Dzisiaj mielismy noworoczne zebranie w pracy, z cyferkami obrotów, zysków i strat. Od ponad roku mamy od tego calego zamieszania nowego szefa, od poczatku dosyc mi sie spodobal (jako szefnie jako mezczyzna), bo madrze mówil, nie ma tego dramatyzmu w sobie, i na to wyglada, ze umie cieszyc sie rzeczami malymi. Takze tym, ze nasz minus byl jednak o 300 tysiecy mniejszy, niz przypuszczal. Nieporównanie do porzedniego szefa, który byl cholerykiem, nie umial rozmawiac z ludzmi, i tylko spustoszenie sial. Temu obecnemu nawet zartowac sie chce.

Przed zebraniem i po nim, przysiadlam sie do naszej oddzialowej sekretarki i dalam sobie pokazac kilka chwytów w nowym programie. Przy okazji odkrylam, ze jestem w tym programie sprawniejsza, niz np mój oddzialowy szef, który tam jeszcze w pieluchach chodzi i "najprosciejsze" rzeczy wypytuje. Ja w nocy nie mialam kogo bardzo pytac, wiec sie uczylam, az mi z uszów dymilo. Numer awaryjny w piatek po poludniu juz byl wylaczony, tak na marginesie.

Prz yokazji odkrylam na tablicy magnetycznej powiadomienie z apteki, ze... 17 stycznia zmieniaja nieco program ;] czym wywolamam niezly poploch, dziwne tylko, ze nikt tego pisma z grubym plikiem wydrukowanych wyjasnien jeszcze nie odkryl. Niby to samo, logo z wielorybem to samo, ale jakies inne obrazki, trzeba bedzi esie i przez to przegryzc, kurde, jak znowu pójde do pracy, to bede miala juz 50 lat, i tak na starosc mi pod górke robia... innym tez zreszta.

Po tym wszystkim, jeszcze przedwczoraj, umówilysmy sie w kilka bab, z czego 3 juz byle kolezanki, ze spotkamy sie w pewnej milej kawiarence, co tez zrobilysmy, naplywajac jedna po drugiej, wysiedzialam tam ponad 3 godziny przy zmieniajacych sie talerzykach deserowych, kawie i napojach zimnych, i bylo fajnie, swojsko i beztrosko, tylko ta nasza dzieciarnia z tamtych czasów, dzisiaj juz dorosla, tez jeszcze pod górke potrafi zrobic, i nie sposób sie nie martwic. Ja z Mackiem to jeszcze pelny luzik mam, postudiowal nieco dluzej, niz ustawa przewidywala, ale wystudiowal, jest zadowolony a ja mam go w tym sensie z glowy, a inne jeszcze cos tam kumbinuja, to zle, a to niedobre, a moze tego wyksztalcenia spróbuje i za chwile rzuce... takie zycie.

Poza tym- bezsniezna zima.

Jeszcze w poniedzialek spielam sie, i zamiast siedziec w netfliksie (tym razem Chlopiec w pizamie w paski plus Outländer, i Cinderella gdzie prawdziwa milosc zwycieza...) uprzatnelam Boze Narodzenie, posortowalam reszte ozdób, spakowalam i wystawilam do schowka za sciana.

Czytanie. skonczylam Kwiat Sniegu i sekretny wachlarz, powalila mnie ta ksiazka na kolana, o wiele lepsze niz Wyznania Gejszy; sluchalam S. Kinga: Bazar zlych snów i stwierdzilam, ze Kinga malo znam, bo o ile nie lubie jego horrorów, to te opowiadania byly swietne. Bylo kilka fantastycznych z nuta horroru, ale i takie do walenia sie rekami w uda, jak przedostatnie na plycie, "o makaroniarzu i jego pier... nej trabce". King jest niezwyklym narratorem, w kazdym opowiadaniu innym. Polecam te opowiadania dalej.