Jestem, jestem...

 ... tak sobie po prostu wolne w glowie zrobilam. W piatek wybralam sie jeszcze do fotografa w celu zrobienia zdjec , potem zaczelam pisac podanie o prace, zyciorys; syn mi pomagal intzeraktywnie, znaczy korygowal wedle jego mniemania, jak to sie robi dzisiaj (moje ostatnie takie pisanie bylo prawie 29 lat temu...) i wedlug niego, wiele od tej pory sie zmienilo. Niestety nie mam skanera, i pojutrze zabiore ze soba moje oba dyplomy i inne dokumenty, on mi je zeskanuje, zrobimy z tego wszystkiego pdf i wysle to droga majlowa. 

W miedzyczasie siedze i mysle, bo latwe dla mnie to nie jest, ale wymyslilam, ze po prostu zrobie, co zaplanowalam, w sensie aplikacji, i niech sie dzieje wola nieba, badz na dwoje babka wrózyla. oczywiscie mam swoje wyobrazenie o nowej pracy, np. umowa o stala prace, nie jakies tam czasowe i przedluzania, to jest za dlugi czas, 10- 12 lat, które musze jeszcze przepracowac. 

Istnieje teoretycznie mozliwosc rozwiazania umowy starej pracy za porozumieniem obu stron, ale na to wychodzi, ze tylko ja bylabym ta strona szukajaca porozumienia- przeciez oni mnie przed uplywem pól roku nie wypuszcza, mowy nie ma, obie Kerstiny i Ivonne tez musza dopracowac te pól roku, przy czym oczywiscie ostatnie dni czy tygodnie maja wolne, bo jeszcze zalegly urlop i inne nadgodziny. Ale bede próbowac, jak bedzie koniecznosc. 

Jak nie dostane sie do tego drugiego szpitala, bo cos tam gdzies tam, to po prostu bede dalej pracowac jak pracuje, ale nie ponad moje sily i nadal bede sie bronic przed róznymi dzikimi pomyslami. Jak teraz. Opcja pójscia od czasu do czasu na zwolnienie lekarskie tez przeciez istnieje. 

A z tym inwalidztwem to jest tak, ze dobre i niedobre. Dobre, jak zostaje sie inwalida po jakims czasie i ilus latach pracy, jak ja wlasnie aktualnie. Moga mi skoczyc w niektórych sytuacjach. Przy poszukiwaniu nowej pracy moze byc i tak, ze potencjalny pracodawca moze miec obawy przed zatrudnieniem inwalidy, gdyz dedukuje inwalida= chory, czesto na zwolnieniu, nie tak wydajny jak zdrowy itd.; w Niemczech jest paragraf, ze zaklady pracy maja zatrudniac bodajze 6% inwalidów, jednakze co niektóry pracodawca woli zaplacic umowna kare, niz wlasnie inwalide przyjac do pracy, badz moze stwierdzic, ze akurat nie ma miejsca pracy dla takiego wlasnie inwalidy, i nikt mu nie udowodni, ze jest inaczej. Wlasciwie moja aktualna inwalidzka sytuacja jest optymalna, zeby tylko jeszcze inaczej w tej pracy sie dzialo, konkretnie otoczka. Bo o sama prace chodzi mi najmniej, ja umiem i chce pracowac, ale wlasnie czasami nie w serwowanych mi warunkach. 

Moze przyjedzie autobus pielegniarek z konca swiata do nas do szpitala pracowac? 

Zobaczymy, co dalej. Pod koniec tygodnia w kazdym razie wysylam moje dopieszczone papiery. 

Jak jechac, to calym zaprzegiem, tylko, ze pies nie leci tradycyjnie kolo wozu, a wiezie dupke w aucie ;) 

Przyczepka jest niezastapiona. Znowu wywiozlam troche krzaczorów z ogrodu. Sama nie wiem, skad sie to bierze, chyba w nocy rosnie. 

Na drugi tydzien auto idzie do przegladu technicznego i po nowa plakietke, akurat przedtem zrobilam termin na nastepna srode. 

A teraz ide odkurzac w nim, przedtem umylam na stacji benzynowej, zeby pojutrze zajechac jak pani do tego hotelu w duzym miescie. Akurat zobaczylam, jak ta koligacja sie nazywa, a wiec "wspóltescia" tez stacjonuje w tym samym hotelu, tyle ze ona z przyjacielem, eksmezem, matka i ekstesciowa, i z synem. Ja jeno z Mirka, no i kto ma lepiej? ;D