Dzisiaj podczas obchodu

lekarz powiedział mi, że z nowym kolanem mogę w sumie wszystko robić, co dam radę. Pomysłów mam sporo, tak wiec spytałam, czego absolutnie nie wolno mi robić, i jest to jeden zakaz, nic pod kolano nie podkładać, żadnych rolek czy innych poduszeczek, wręcz przeciwnie, położyć przed piętą taki wałek z ręcznika i dopychać kolano do materaca, aż będzie staw prosty i przeprosty. Tak więc spędzam czas w łóżku, prostując i naginając.  Poza tym dużo chodzę, dzisiaj 1,8 kilometra, i gimnastykuję resztę, jak mi pokazano, z naprzemiennym zapieraniem się piętami w materac i przyciąganie palców w kierunku głowy. Na szynie jeżdżę aktualnie 100 stopni. 

Odwiedziła mnie Cora, dawna pracowa koleżanka, która od kilku lat pracuje w tutejszym szpitalu na kardiologii. Emilka podejdzie jutro w południe pod główne wejście,  bo bez testu nie wejdzie do mnie, a ja paradoksalnie mogę latac z i do budynku, opaska na nadgarstku identyfikuje mnie jako inwentarz szpitala i chroni przed wszelką zarazą. 

Obok jest geriatria, gdzie non stop dzwonki, ale i piękne stare fotografie naszego powiatowego miasta z lat 50- tych i jeszcze starsze. To sobie dzisiaj zrobiłam jakby wernisaż.  

Poza tym czytam, slucham, dziergam i siedzę w necie, piszę i odpisuje, i kończą mi się GB, ale to jeszcze jutro, więc wydołam, a w klinice rehabilitacyjnej będę miała free WLAN. 

Wtedy też będzie więcej obrazków.  

Szynowo:

Mirkowo, czyli niedzielne odwiedziny:

Z Corą:

Ale wyglądamy,  jedna po dyżurze,  druga  z szyny zeszła 😂

Mój apartament. Z prysznica niestety nie korzystam, zdaje mi się za wcześnie.  

Któreś śniadanie i dzisiejsza ryba na obiad 🥣

Dziękuję ślicznie za wszystkie życzenia i trzymanie kciuków za kolano, to bardzo mile głaszcze duszę i pomaga 😃