Ostatni wieczór

w klinice rehabilitacyjnej spędziłam jak się należy,  w basenie, ćwicząc i pływając. I udzielając się w tej wodzie także towarzysko. Anna z USA zachwala mi bodajże 2 wpisy wcześniej dwudniowy pobyt w szpitalu po operacji  endoprotezy i rehabilitantkę dochodząca do domu sześć razy. No nie wiem, ja jakoś potrzebuję ludzi koło siebie, a taka klinika rehab jest niezwykle towarzyskim miejscem. Nie wyobrażam sobie, zaraz po operacji wrócić do domu i czekać na kogoś, kto przyjdzie coś pokazać, i to raczej nie codziennie. Ale każdy na swój sposób szczęśliwy, ja po prostu inaczej niż Anna. 

Teraz na środek pokoju wjechała waliza. 

Ostatnie godziny...

Ten widok na leśny zameczek

Na marginesie, tych automatycznych defibrylatorów to wisi tu od groma.

Jutro początek astronomicznej wiosny, uczciłam lodami i siedząc nad rzeczką Gande. 

 

A potem na ostatni póki co, spacer po starej części miasta. Pałac od strony podwórka. 

Katedra, ściana wschodnia. 

Fontanna Rozwity. Rozwita z Ottonem Pierwszym. 

Kamień pamiątkowy Rozwity. Żyła i pisała w Bad Gandersheim ponad 1000 lat temu. 

Pamiątka zjednoczenia Niemiec, budowa drogi łączącej Dolną Saksonię z Turyngią.  

Kamienie nagrobne oldenburskich księżniczek, Sidonii i Sybilli 

Pałac z boku

Odrestaurowane stare drzwi na ulicy Bismarcka. 

Gandeon, czyli miejscowe i jednosalowe kino, w którym w niedzielę obejrzelismy Whitney Houston. Parking dla kamperów nazywa się z kolei Rio Gande, i leży nad rzeczką Gande.

Czasami warto podnieść wzrok i dostrzec detal w dachu. 

Kawałek średniowiecznego muru miejskiego. Nie cały ten mur jest oryginalny, stroz nocny czyli przewodnik wczoraj wieczorem pokazał nam ten prawdziwy kawałek. 

A wz tej wieży i z komnatki na samej górze, stróż nocny pilnował miasta i ostrzegał przed pożarem. Komnatki zwiedziliśmy z Tobim, jak tylko naumiałam się wlazic po wąskich schodach 😄 i z jej okien zrobiłam te panoramiczne zdjęcia miasta. 

Dawny hotel 

Dom jak dom, szachulec jak każdy inny. Dla mieszkańców miasta jednak szczególny. Mieszkał w nim i kupił jako ruinę, i starannie wyremontowal pierwszy badgandershajmski gastarbajter Michele, Włoch. Do zeszlego lata przed domem w słońcu stała ławeczka, na której uwielbiał siedzieć. Ostatniej zimy zmarł, i ludzie go raczej nie zapomną... Michele jest częścią historii miasta. 

W tym domu najciekawsza jest farba, która go pomalowano, odpowiadająca tej że średniowiecza, bo taki wiek ten dom ma. Jest jeszcze jeden taki dom. Ten pomalowano razem z belkami, już wtedy, aby robić wrażenie, że nie szachulec, lecz murowany.

A ta stacją naprawcza rowerów pokazała się przed weekendem. 

Podsumowanie pobytu tutaj. 4 bardzo intensywne tygodnie, jednakże miałam sporo czasu, czy to na spacery po południu, czy poczytanie książki, codziennej prasy tak czy inaczej, no i 3 skarpety na drutach zrobiłam. 

Ćwiczenia i siłownia, basen, osobisty fizjoterapeuta, acha, i pani od drenażu limfatycznego. Zabiegi i fizjoterapia jasno i bezstresowo rozpisane, możliwość używania wszystkiego dodatkowo, u mnie byla to siłownia i basen. Nie do zapomnienia wykłady na różne tematy jak endoprotetyka, życie z protezą, porady z prawa pracy i spoleczno- socjalnego, wykłady o zdrowym odżywianiu i opieka psychologiczna; u psychologa bylam trzy razy i bardzo mi to pomogło. Całodobowa opieka pielęgniarska i lekarska. Regularne kontrole mojej krwi, dotarłam tutaj z hemoglobiną 6 i trochę, teraz mam ponad 10. Super zdrowe odżywianie, menu wedle życzenia. Pokój przytulny i strategicznie bardzo dobrze położony, według mojego pojęcia i potrzeb, ale go był przypadek. Wiele fajnych ludzi do pogadania, wyjścia, wypicia wspólnie kawy. Erna jako nowa znajoma.  Piękna i bardzo historyczna okolica, odkryta przeze mnie, do tej pory mi znana jedynie że słyszenia, pomimo, że tak blisko. 

Szpital i tydzień w nim pobytu też na plusie, tam szpitalny fizjoterapeuta przygotował mnie na tyle dobrze i optymalnie, że mogłam tutaj, tydzien po operacji, wystartować jak rakieta. Chwała mu za to. Oczywiscie nie przemilczając tego, co operacyjnie wykonał ortopeda. 

Tak więc pakuję ostatnie klamoty, po śniadaniu odjazd, po południu sekretarka zawiadomiła mnie, że taksowka do domu już zamówiona. 

Gdybym kiedys musiała operować drugie kolano, to wybieram tego samego doktora i tę samą klinikę rehabilitacyjną, bezdyskusyjnie.