Demencja cd. i o moim sluchu

W miescie powiatowym byly dzisiaj targi zdrowotne, male i kameralne. Jako, ze palnowany byl wyklad na temat srodków pomocniczych przy demencji, postanowilam tam pojechac i wysluchac, wychodzac z zalozenia, ze z pewnoscia czegos nowego sie dowiem.

Demencja przestala byc tutaj dawno tematem tabu, badz inaczej mówiac, jest jako temat dosyc obecna. A na wykladzie dowiedzialam sie o wielu formach pomocy, które maja na celu jak najdluzsza opieke nad chorym w jego domu, czyli znajomym otoczeniu. Formy zabezpieczenia drzwi poprzez kotary, czy pomalowanie w kolorze sciany, maty z dzwiekiem jako srodek zabezpieczajacy przed upadkiem, GPS czyli monitorowanie osoby z demencja, gdy jest niebezpieczenstwo, ze sie zagubi, waznosc kontrastów np przy zastawie, badz w urzadzaniu lazienki (nie wszystko biale), kolory dywanów (nie niebieskie), cuda cudenka. Dowiedzialam sie tez, ze demencja klienta musi byc przekazana ubezpieczycielowi od oc, jako, ze taka osoba nie odpowiada za nieumyslnie wyrzadzone szkody.

Rozmawialam tez z inna firma na temat opieki dziennej, która to oni oferuja od poniedzialku do piatku, od 8 rano do 5 po poludniu, ze sniadaniem, obiadem i kawa, czyli podwieczorkiem, w tym samym miescie powiatowym, oczywiscie z jazdami z i do domu. Byl tez dom pielegnacyjny, polozony ode mnie jakies 30 kilometrów, który oferuje fachowa opieke osób z demencja, wszystko tam jest podstosowane pod te specjalna chorobe- kiedys widzialam migawke na temat w lokalnej telewizji. Bo ja musze miec kilka opcji, w razie, gdyby zabraklo mojego ojca. Jedna z takich mozliwosci moze byc tez zmiana pracy w obrebie firmy, konkretnie do dziennej kliniki psychiatrycznej, której filiala ma byc otwierana jesienia tego roku. Czas pracy podobny jak w tej dziennej opiece- czyli czasy biurowe, weekendy i sweta wolne. Nie wiem, co i kiedy bedzie, ale mam juz jakiekolwiek rozeznanie.

Poza tym, spotkalam pana ze zwiazku inwalidów, z którym to juz raz mialam kontakt; pan starszy, inwalida, nie chodzi dobrze i ma lewa reke tez porazona, to po Heine- Medina w dziecinstwie, jak mial 2 lata. Jest juz wiele lat na emeryturze, kiedys pracowal w urzedzie pracy. Od dziecka ma status inwalidy. Ostatnio staral sie o srodki pomocnicze do lazienki, konkretnie trudno mu przychodzi kapanie sie, chcial aby kasa chorych sfinansowala mu takie krzeselko- podnosnik, i nici z tego, inwalidztwo nie jest honorowane, do tego trzeba stopnia pielegnacyjnego, czyli to, co ma moja mama. Ona z kolei mobilna, takich rzeczy jeszcz enie potrzebuje, ale jak juz w poprzednim poscie pisalam, juz moglibysmy takie krzeselko dla niej dostac, plus te doplate do przystosowania lazienki, czyli te 4 tysiace euro. A pan D póki co, nie ma szans, chociaz potrzebe. Takie to pokrecone.

Po wykladzie o pomocach przy demencji byl wyklad o burnoucie i depresji, z mojej firmy, konkretnie szpitala psychiatrycznego, i akurat oni naswietlali, zeby sie nie przepracowywac, a jakie obowiazki ma pracodawca w stosunku do pracownika, w celu utrzymania jego zdrowia... no cóz, wysluchalam, z pewnoscia kiedys wykorzystam, co sami glosza...

Trzeci z wykladów byl na temat powiazania sprawnosci psychicznej z dobrym sluchem, czyli sprzedawali aparaty sluchowe ;) fakt, sprawne zmysly sa niezwykle wazne, a sluch szczególnie, bo kto nie slyszy, niedoslyszy, ten sam sie izoluje, i zasusza mózg, ze tak sie wyraze- poprzez brak bodzców, kontaktów, rozgoryczenia. Jesli jest taka koniecznosc, trzeba nosic aparaty sluuchowe, i nie ma zmiluj. Problemem, który nie poruszono, jest dluga droga do optymalnego ustawienia tych aparatów, do czego starszym ludziom brakuje cierpliwosci i zrozumienia, jak to wszystko dziala.
Firma Oticon ma aktualnie na rynku supernowoczesny aparat, który jak radar wylapuje wszystko dookola nosiciela, czyli mozna równoczesnie slyszec i naprzeciwko, i z tylu, i dookola.

Wiecej wykladów na tematy rozmaite sluchac juz mi sie nie chcialo, bo i pogoda byla za piekna, aby spedzac czas tylko w hali, Mirka tez w domu czekala, w ogródku, na mnie, a ja na nia, wiec przeszlam sie jeszcze tylko po straganach, aszczególnie tych usznych, czyli sluchowych, bo chcialam, aby mi naswietlono dokladnie funkcje i sposób zmontowania Roger Pen- a. To jest taki "Dlugopis" z mikrofonem, który nap przy konferencjach wylapuje slowa mówione i przekazuje je bezposrednio do aparatu sluchowego badz procesora. I juz wiem, jak to sie "montuje". Proste jak budowa cepa.

Zdjecie ze strony firmy Med- El. Nad Pen- em dwa "odbiorniki", czyli to, co sie doczepia do aparatu sluchowego/ procesora, malutkie kosteczki. Adapter do procesora juz mam, do aparatu sluchowego trzeba by bylo przerobic kieszonke na baterie.

A i okazalo sie, ze Roger Pen to juz troche przezytek, i zademonstrowano mi to cudo: Roger Select.

To juz jest naprawde cacko, ma 8 mikrofonów (ten krazek), i mozna je sobie porzez przycisk dowolnie wybierac badz eliminowac, jak nie chce sie czyjejs gadki sluchac ;) jak widac w filmie, mozna podlaczyc do telewizora badz innego sprzetu, doczepic do czlowieka- i juz go sie rozumie w najwiekszym rejwachu- a koszty tego wszystkiego, to nawet nie 2 tysiace euro, jakby kasa chorych byla oporna do przejecia kosztów... Póki co, jest mi cos takiego wlasciwie niepotrzebne, konkretnie w pracy, bo ja pracuje na biegajaco, najczesciej sama, ale do biura, na konferencje, do kontaktu z klientem, to jest na pewno bardzo fajna sprawa. Póki co, jestem zadowolona z indukcji, maszynki do ogladania telewizora, petli do sluchania audiobooków, i czasami próbuje cala rozmowe telefoniczna poprowadzic przez procesor, czyli- i to nalezy zawsze i duzymi lierami pisac- nawet jak wszystkiego nie slysze, nie rozumiem, to wiele rozumiem, nadazam za rozmowa, i to GLUCHYM JAK PIEN UCHEM.

Zeby moje uszne przygody sie nie skonczyly w tej hali, to po wszystkim postanowilam po poludniu zajrzec jeszcz ena pchli targ, który odbywal sie w mojej miejscowosci. Niestety wjezdzajac na parkink krótko po trzeciej po poludniu stwirdzilam, ze handlarze wlasciwie juz pakuja (upal byl straszny, a oni zaczeli o 7 rano), i juz mialam nawracac i jechac z powrotem, gdy mignela mi pewna lysa glowa z dwoma procesorami, na prawym i lewym uchu zawieszonymi- toz to mój przelotny "uszny znajomy", którego widuje czasami w Kauflandzie w miescie gdzie pracuje, i on mnie pierwszy zagadal, ja nie mialam szans, bo byla wtedy zima i nosil czapke. Od tej pory poznajemy sie po uszach i procesorach. On tak kilka lat ode mnie starszy bedzie. Tym razem zakomunikowal mi, ze dostaje na dniach nowy procesor, on jest w firmie Cochlear, i tym nowym bedzie Nucleus 7, ze wszystkimi bajerami i tylko polaczenia do kierownicy auta nie ma ;) Ja mu opowiedzialam, skad wracam, i zeby sobie tego selecta wyguglowal, bo to fajny sprzet. I taka mam juz manie, ze tez podkresle, ze ten znajomy jest faktycznie KOMPLETNIE GLUCHY, i ze mna rozmawia, bo ma implanty i kazdego nowego dnia dziekuje za to cudo techniki, co ja tez czynie.

W domu odczekalysmy z Mirka troche wczesniego wieczoru, i poszlysmy sie przewietrzyc, Mirka kapala sie w trzech miejscach, spotkala kumpla o imieniu Purzel, który jest w niej niemozebnie zakochany, ona go tez bardzo lubi, i czesto mnie ciaga pod jego dom, czy przypadkiem nie jest na dworze. Dzisiaj byl.

A teraz jestem zmeczona tym dlugim dniem, do tego ponad godzine naswietlalam mamie, ze jestesmy w domu, we wlasciwym domu, i nie musimy do tego domu jechac, bo juz w nim jestesmy. Ona jakos w latach 70- tych wieczorem sie znalazla, w domu na podopolskiej wsi. Przy okazji stwierdzilam, ze nie rozróznia jezyka niemieckiego i polskiego, w sensie, mówi w obu- ja rozmawialam z nia na ten temat po polsku, a przedtem byla sasiadka Sigrid, z która rozmawiala po niemiecku, ale na pytanie, w jakim jezyku mówi Sigrid, nie umie powiedziec, jakos wszystko wsio rybka. A jesli juz tak bardzo chce wiedziec, to Sigrid nie mówi przeciez po niemiecku, bo jak niby. Ciekawiloby mnie, jak to dziala, ze zacieraja sie te granice jezykowe, a przestawianie sie z mowy na mowe jednak dziala, bez odczucia zmiany jezyka. Ciekawe, jak to odbywa sie u niej w glowie, czy musi sobie "tlumaczyc", czyli mysli po polsku, i zanim powie, przeklada to sobie na niemiecki, czy odbywa sie to niezauwazalnie dla niej? Tej tajemnicy chyba nie zbadamy.

Pozytywne w tym wszystkim bylo, ze daje rade uspokoic mojego ojca, bo on zamartwia sie, co by to bylo, gdyby nagle go zabrako, i z taka sytuacja nalezy realnie sie liczyc. Bo on jest czlowiekiem racjonalnie myslacym i sam mówi, gdybym ja nagle umarl, to ty masz pozamiatane, co ty z nia zrobisz, przeciez nie zostawisz jej samej w domu i pójdziesz do pracy. Opowiedzialam mu o tych wolnych dniach na zorganizowanie opieki, o calotygodniowej opiece dziennej, o mozliwosci zmiany pracy w czasach biurowych, zblizonych czy nawet tozsamych z godzinami opieki dziennej. Takze, ze jest te pól roku urlopu opiekunczego, no i dom opieki tez jako ewentualnosc, nie jakas odstawka, lecz fachowa opieka. Widze i czuje, ze jest spokojniejszy, a co bedzie, jak bedzie, kto pierwszy z brzegu- zycie pokaze. Jedno jest pewne- w razie razu, mama nie bedzie reanimowana.

Jutro ide z nia na kontrole krzepliwosci krwi, wybrac jedno lekarstwo, do piekarni, do banku z przelewami i odblokowac moja karte do bankomatu, ale to juz osobna historia... ;)