Bedzie 2018-19, a co ;)

Tak sobie siedze na dyzurze i dziergam, a co! W koncu i dla mnie lepsze czasy nadeszly.

Myslalam wczoraj, ze bedzie tragiczniej, juz przez same planowane operacje, znaczy tragicznie dla mnie w sensie biegania, dogladania, kroplówek zawieszania, plukanki urologiczne i co tam jeszcze. Okazalo sie byc tragiczniej niz ja przypuszczalam, znaczy, mój oddzial zaludnil nieco OIOM i patologie. Pani z planowana endoproteza stawu biodrowego po operacji miala zdecydowanie za niskie cisnienie krwi, wiec po wybudzeniu skierowano ja na intensywny. Wieczorem pacjent urologiczny operowany dzien wczesniej i oczywiscie z caly czas plukanka, dostal dusznosci i palpitacji serca, i trafil na intensywny. Póznym popoludniem mielismy dostac po operacji na wyrostek kolejnego pacjenta, operowali go kilka godzin przy zapaleniu otrzewnej, pacjent trafil na intensywny. Od dwóch dni lezala i holubilismy ja, bardzo stara bo 92- letnia pacjentka ze zlamana szyjka kosci udowej; nalezalo jej przed operacja zagescic krew, bo oczywiscie brala z jakiegos tam powodu marcumar. Jak juz doszlo do operacji, na stole operacyjnym doszlo do pierwszej i drugiej reanimacji, bo zatrzymalo jej sie krazenie. Operacje dokonczono i pognano z nia na intensywny, gdzie trzecia reanimacja niestety byla bez powodzenia. Przed pólnoca kolezanka z izby przyjec przyszla do mnie po szyne dla pacjentki ze zlamana szyjka kosci udowej- acha, mysle, bedzie nowa pacjentka. Niestety okazalo sie, ze jest owa pacjentka w fatalnym stanie, za wysokie cisnienie, migotanie przedsionków, do tego saturacja okolo 75%, a intensywny byl juz zapelniony, wiec wyslano ja transportem z lekarzem do zaprzyjaznionego szpitala, który to zwykle nam przysyla róznych pacjentów typu a*. Po kilku godzinach pierwsze lózko na intensywnym juz sie zwolnilo, bo zmarl jeden z naszych pacjentów internistycznych, którego chyba nawet nie znalam.

Tak wiec, noc spedzilam na obserwacji rozwoju róznych wypadków, zajmujac sie moimi trzema swiezo operowanymi, z czego jeden mial wycietego ropniaka na ramieniu (czyli taka mala pierdola), drugi operowany na prostate, czyli plukanka, ale elegancko dzialala, a trzeci dostal stenta do moczowodu przy kamieniach, i ten w sumie cierpial najwiecej, bo faktycznie mial to uczucie czegos w ciele, co drapie, uciska, i boli. Zdarza sie rzadko, ale jednak. Pacjent prostatowy tez narzekal na bóle, wiec oboje dostali ode mnie jeszcze wieczorem zastrzyk z piritramidu, i noc byla po tym fajna. Bo wiele mozna pyszczyc na "mój" szpital, ale koncepty terapii przeciwbólowej to mamy eleganckie. Po operacji kazdy dostaje taka instrukcje obslugi gdzie zapisuje parametry, i przeciwbólowo to jedziemy:
- co 6 godzin 1 g nowalginy w kroplówce,
- albo 1g paracetamolu, gdy pacjent ma alergie na nowalgine,
- piritramid 7,5 mg podskórnie co 6- 8 godzin, gdy pacjent pomimo nowalginy/ paracetamolu nadal cierpiacy bóle,
- jak ta dwójka zawiedzie, to 5 mg oksykodonu w szybko dzialajacej tabletce, co pomaga na 100% i pomaga w zasypianiu.

Z takim konceptem nie spotkalam sie w zadnym innym szpitalu, jako pacjentka czy pracownica, a mam ich kilka na koncie.

W klinice uniwersyteckiej w Getyndzie pierwszy raz dalam sie wpuscic w maliny, po pierwszym stapesie dawali mi pól grama paracetamolu w tabletce, a mnie to naprawde bolalo! Przy drugim stapesie, nie dalam sie zrobic w jajo, i poszlam do kliniki zaopatrzona w 10 tabletek nowaliny. No niestety kroplówek nie dalo sie samej zrobic ;) ale moje doswiadczenie operacyjne jest takie, ze przez pierwsze 12 godzin na serio mnie boli, po czym ustaje, boli jedynie rana w szczególnych sytuacjach, co idzie wytrzymac badz sytuacji unikac. Tak wiec, po drugim stapesie leze juz na sali, zaczyna bolec, mysle sobie, dobrze, zem zapobiegliwa byla, lyknelam 1 g tej nowalginy w tabletkach, pomaga, leze dalej, nadszedl wieczór. Drzwi sie otwieraja i oczom nie wierze, przyniesli mi i wspólpacjentce po podobnej operacji ucha, nowalgine w kroplach. To biore, nie? Sasiadka tez, niestety kilka minut po wzieciu- rzygnela, i nowalgina z niej wyleciala. Hm, ciekawe, co bedzie dalej, mysle sobie, abstrahujac od tego, ze w dzien operacji podaje sie toto w kroplówce... a tu nic. Widocznie jak rzygnela, to se sama winna. Ja przespalam noc spokojnie.

Przy implantacji okazalo sie, ze jeszcze na sali wybudzen, wstrzyknieto mi oksycodon, a potem dawano trzy razy dziennie ibu 600 w tabletkach. Czyli postep jakis byl ;) szkoda tylko, ze nie biora na powaznie faktu, ze implant to borowanie w kosci czaszki, bo musza zrobic na niego taka niecke, czyli uszkadzaja kosc, a na kosc, do diklofenak najlepszy, gdy takie miejsce spuchniete po operacji.

W naszym szpitalu, po terapii dozylnej jak wyzej, dostaje sie tez tabletki, nowalgine 4x dziennie po gramie, do tego ibu 600 tez 3x dziennie, i to niezaleznie, czy nowe biodro, czy tylko wyrostek. Do tego pacjenci z operowanymi kosciami dostaja diklofenak badz arkoksje, a ci z endoprotezami palexia 2x dzienie, najczesciej w ilosci 2x po 50 mg, ale zdarzaja sie i wieksze dawki. Tilidin tez jest jeszcze w modzie. Ogólnie mówiac, naszym pacjentom srodki bólowe raczej uszami wyjda, niz ktos narzeka na bóle.

* pacjenci to: alkoholicy, alte (starzy), z apopleksja, asocjalni, auslenderzy (obcokrajowcy), azylanci ;) czyli wszyscy, przy których trzeba sie narobic jak dziki osiol, a na których z powodu braku mozliwosci lukratywnej operacji malo sie zarobi.