Podróz do Döstädning

To nie jest jakas miejscowosc gdzies w krajach skandynawskich, to (ponoc) nowy styl zycia...

Zacznijmy od tego, ze odkad wpadly mi w reke ksiazki...

... Mari Kondo, ja i tak porzadnicka, zaczelam jeszcze wieksza uwage zwracac na to wszystko, co mnie otacza, pytajac sie samej siebie, czy to jest mi potrzebne do szczescia czy w ogóle potrzebne.

"Któregos dnia zauwazysz, ze nie potrzebujesz 99%. Wezmiesz i wyrzucisz ten caly ciezar. Bo z malym bagazem latwiej sie podrózuje."

Oj fakt, ja od dawna podrózuje z malym bagazem, bo nie lubuie miec zawalonego pokoju hotelowego, i na Wegry starcza mi to, co sie miesci w podróznej jednej torbie, plus kosmetyczka nieco wieksza (bo kremy i inne smarowidla na cale cial), plus maly koszyk na podreczne pierdoly, czyli prowiant, picie i nawigator.

Ale powracajac do tematu, 2 tygodnie temu wpadl mi w oko ten artykul wlasnie:

Po Mari Kondo byla to oczywiscie woda na mój mlyn... "niestety" ;) nie jest jeszcze tak, ze zyje w otoczeniu, które bardziej wskazuje na dwutygodniowy pobyt w jakims hotelu, niz na mieszkanie w domu od ponad 30 lat, ale wierzcie mi mili ludzie, pracuje nad tym, gdy tylko znajde chwile czasu, badz wiecej tych chwil...

Oczywiscie gdy to pisze, spoglada na mnie smutnymi oczkami popsuty, bo z naderwana szyja, dondolino przywieziony prawie 20 lat temu z Wloch- bo taki fajny; dondolino to jest ten piesek z kiwajaca sie glowa, kiedys czesto napotykany za tylnymi szybami aut. Obok lezy kamien przywieziony z jakiejs góry w Harcu, ze skamieniala w nim mala muszelka, która jest dowodem, ze Morze Pólnocne kiedys siegalo naszych terenów.

Tak wiec pierdól róznych mam jeszcze wystarczajaco dookola siebie. Co juz i nieustannie robie, to redukcja ubran i ksiazek, jedynie polskich, tych jeszcze wtedy przywiezionych ze soba, nie tykam. Na dole u rodziców tez przejrzalam garderobe mamy, bezlitosnie wywalajac wszelkie rzeczy od 100 lat niemodne, badz niepasujace. Mama ma demencje, wiec i tak nie ma rozeznania, co i jak, wiec mozna powiedziec, ze ja to bezwstydnie wykorzystuje...

Bernd w swoim czasie zredukowal dobytek rodziców, gdy tylko zaczeli niedomagac i nie byli w stanie sami tego ogarnac. Tak wiec po smierci matki, która zmarla prawie 3 lata po jego ojcu, nie mial zbyt wiele balastu do wyrzucenia. Bo z reka na sercu- co pozostaje po zmarlych, wszystko mozna wyrzucic. Zatrzymuje sie jakies pamiatki, zdjecie, dokumenty, ale reszta? Ciuchów nikomu nie potrzeba, a mebli to ma sie tez zwykle tyle, ze nie czeka sie na smierc kogos, aby zgarnac jego sypialnie na przyklad...

"Nasz dobytek nie powinien byc dla innych ciezarem po naszej smierci." Swiete slowa.

Autorka ksiazki na ten temat podkresla, ze nalezy miec dom w takim stanie- i nawet w mlodym wieku- ze jakby dzisiaj sie umarlo, krewni mieli z tym wszystkim jak najmniej pracy. Hm, zdecydowanie przylaczeam sie do tego zdania.


Zebym ja mogla, jak bym chciala... ale jestem na poczatku podrózy do Döstädning, i nawet jesli moja podróz bedzie bardzo dluga, definitywnie kiedys tam dotre. Jesienia mam znowu 3- tygodniowy urlop, i wiele kamerlików do przetrzasniecia... ;)

Niestety jest tak, ze trafil mi sie syn, który uwielbia wszystko magazynowac, on z gatunku tych przydasiowatych, i z pewnoscia po babci tak ma ;) ale póki co, i chyba wogóle tak, jego starego pokoju nie tykam, zreszta jest to ostatni pokój w domu, na samym koncu, i praktycznie mozna go swietnie omijac.

Ide teraz z Mirka, która tez ma smyczy 5 sztuk, ale to nie jej wina ;)

Na alkoholikach bylo jak zwykle fajnie, i bardzo posunelam sie z tymi zóltymi skarpetkami ;)