Czy ja to ostatnio pisalam,

ze po 30 latach pracy w zawodzie pielegniarskim, malo co jest w stanie jeszcze mnie zaskoczyc czy wstrzasnac?

A jednak. Wczoraj w nocy jedna z pacjentek choirurgicznych, Koriny pacjentka, bo ja jestem na internie, gdzie mam sytuacje opanowana, a nawet i apteke zamówiona na nadchodzacy wtorek- tak wiec ta pacjentka przyszla do szpitala we wtorek, ze zlamana szyjka kosci udowej. Biodro miala zoperowane w srode, ma eegancka krótka protezke, wiedzialam wczoraj w nocy w rentgenie, jak wiozlam ja na przeswietlenie. Owa pacjentka ma 79 lat i jest kompletnie psychiczna, demencja, schizofrenia, nie mam pojecia, byc moze to wszystko jeszcze nie do konca zdiagnozowane, bo pacjentka mieszka sama, i do tej pory sama sobie rade dawala, nawet wlosy ma ladnie zafarbowane. Czy ten wypadek dal jej do wiwatu, i juz w nocy przed operacja pokazala sporo, ile moze, byc moze i tak jest w sytuacji wyjatkowj. W kazdym raie, po operacji w srode lezala zwykle nieco w poprzek w lózku, ciagala za szlauchy, no ale tym nie tzrba sie zbytnio przejmowac, jak tak jest, jak te szlauchy wyciagnie, no to wyciagnie i juz, opatrunek i do widzenia. Noc na piatek byla bardzo spokojna, najczescej spala, i juz sobie myslalam- o, przeszla jej ta psychoza. W wczoraj w nocy, wpól do dwunastej dochodzilo, mniej wiecej ogarnelam sie z pilnymi czynnosciami u moich pacjentów, akurat zrobilam sobie kawe w senseo, zeby jeszcze odetchnac przed pólnocnym obracaniem na boki i pampersowaniem, bo kilku takich kandydatów mam, i widze katem oka, ze Korina zaglada do pokoju owej pacjentki, nieco sie wzdryga, odwraca sie i idzie dwa pokoje dalej do dzwonka, po czym stamtad wylatuje jak podsmalona, leci z powrotem do poprzedniego pokoju i zaczyna sie drzec jak opetana, Lucy chodz szybko! Lece szybko, Korina w oknie, jedna noga na zewnatrz, i wrzeszczy, ona wyszla przez okno, ona tam lazi po dachu! Faktycznie. Przed trzema pokojami znaczy pod oknami, mamy taki maly dach, plaski i zwirowany, to jes dobudówka rentgena. I ta pacjentka na tym dachu. Podeszla do okna tego pacjenta i mu zapukala w szybe. Szybko zadzwonilam do lekarza dyzurujacego, przy czym pokickaly mi sie numery i zadwonilam na interne, co bylo w sumie tez dobrze, bo Ekaterina przyleciala w try miga i tez wyskoczyla z tego okna, jest mloda, zgrabna i wysportowana (Korina ma dlugie nogi). Ekaterina zawolala mi z dworu, co mam przygotowac psychotropowego na opanowanie pacjentki, przy tym zadzwonilam do lekarza wlasciwego, czyli chirurga, który pomimo swoich gabarytów tez szybko byl na oddziele, ale wylezc przez okno nie umial juz, i sie pyta mnie, jak ona wylazla, bo przeciez nie idzie, i czy sa tu jakies... drzwi. W miedzyczasie Korina i Ekaterina doprowadzily pacjentke do jej okna, i jak ja teraz przeprowadzic przez to okno, pamietajmy, drugi dzien po implantacji, ale dalo sie, po prostu przez rame, Atze odbieral na krzeslo, i z krzesla na podloge, to jest szalone, to jest szalone, mruczal. Ano jest. Pacjentka chciala do Kauflandu...
Unieruchomilismy ja w lózku pasami i dodatkowo "kajdanki" na rece, dzisiaj sedzia grodzki potwierdz "zaaresztowanie". Potem pojechalam z nia do rentgena, z biodrem wszystko ok, chodzi na tej nodze jak ta lala. A jeszcze bardziej potem poobracalismy na drugie boki naszych pacjentów, wszyscy dostali nowe majtki, i reszta nocy przebiefgla spokojnie. Przerwe i kawe mialam dopiero przed wpól do drugiej.
Oesu, ale sie udalo, takze dzieki temu pacjentowi dwa pokoje dalej, ze od razu alarmowal, za jego oknem dach sie konczy, jak pierdyknela by w dól dwa pietra, byla by i Kripo, i potem po sadach by ,nie i Korine ciagali...

Obrazek pogladowy, tak wygladaja nasze okna. Dolna czesc jest nieotwieralna, a ta otwieralna ma dolny kant na wysokosci prawie mojego ramienia.