Niestety hardkorowo

Dzisiaj moja mama trafila na zamknieta psychiatrie, skierowanie pod przymusem, musze zaczac zalatwiac pelnomocnictwo, poniewaz nie jest w stanie sama za siebie i swoje czyny odpowiadac.
Skierowanie do szpitala psychiatrycznego odbylo sie przy asyscie policji, lekarza, ratowników medycznych i poslanca z sadu grodzkiego, poniewaz skierowanie wlasnie pod przymusem i przeciw jej woli.
Od dwóch dni byla coraz bardziej agresywna, kilka razy rzucila sie na mojego tate, takze w nocy- nie poznala go, do mnie dopadla z piesciami rano.
Tak wiec, jest jak jest. Pobyt zaplanowali póki co na 2 tygodnie, zobaczymy, czy starczy. Po wyjsciu ze szpitala planuje umieszczenie w osrodku pielegnacyjnym na stale, na oddziale osób z demenecja, czyli praktycznie tez zamknietym. Zaczynymy znowu od formy pielegnacji krótkiej, jak w listopadzie.
Policjant, który byl caly czas z nami, nie robil wiele ceregieli, powiedzial mi tylko, ze wie, o co w tym wszystkim chodzi, bo jego matka tez miala demencje, i napisal mi kilka adresów osrodków pielegnacyjnych, celujacych w opiece nad takimi wlasnie osobami.
Lekarz tez byl wspanialy, i przede wszystkim mówil do rzeczy.
Cala akcja skonczyla sie o wpól do trzeciej- kupa papierów do wypelnienia, a godzine po karetce i ja wyruszylam w droge do psychiatryka. Nigdy tam jeszcze nie bylam, to 50 kilometrów i godzina jazdy od nas, trasa skomplikowana wedlug mojego nawigatora, a banalnie proista wedlug Bernda, który na drugi raz jedzie ze mna i swoimi doswiadczeniami z wlasnym ojcem, który w wieku 80 i kilku  lat tez odbyl tam kilkutygodniowe turnusy z powodu depresji ni stad ni zowad, ale po ustawieniu go na psychotropy, zyl sobie jeszcze bezbolesnie ponad 10 lat.
Tu jest ta róznica, ze demencja mojej mamy nie jest uleczalna, ale mozna ja nieco spokojniej ustawic, mam nadzieje.
Psychiatryczny oddzial zamkniety to przezycie samo w sobie, i nie dla kazdego zdrowego czlowieka, który przychodzi tam na odwiedziny... na marginesie, prawie caly dzien, od 10 do 20 godziny. Zamkniete, a otwarte, personel bardzo przystepny, nie szczedzi informacji, wspiera, doradza, i ma anielska cierpliwosc... lekarz prowadzacy wedle urody Egipcjanin, wydaje mi sie bardzo kompetentny i zaangazowany.
Dwie pane z sadu tez akurat ze mna dotarly, oszacowac sytuacje, i to one wlasnie kazaly mi zajac sie tym pelnomocnictwem jak najszybciej.
To by bylo na tyle.
Egoistycznie piszac, ciesze sie na spokój w domu, bo od kilku dni tego spokoju nie bylo, sytuacja byla podminowana, az wybuchla.
Jutro musze wpasc do naszego lekarza domowego, który tez bardzo zaangazowal sie w sprawe.
Na dzisiejsza noc wzielam chorobowe, boi caly dzien nie spalam, jak i gdzie niby, a wczorajszy dyzur tez byl z gatunku tych wlasciwie niebezpiecznych, gdyz tez juz nie mialam szansy spokojnie sie wyspac, i kilka razy zlapalam sie na tym, ze slabo moge sie koncentrowac, ale sprezylam sie, sprawdzalam wszystko po pare razy i mam nadzieje, ze nic nie nabroilam. Ale dzisiaj nie dalabym juz rady, bo po pierwsze, to nie bylaby juz spokojna z reguly niedziela, ale poniedzialek, dzien operacyjny, duzo biegania...