I po świętach

 I po wolnym, i po pracującym tygodniu. 

Tej wiosny nie ma tak fajnie koronie, jak rok czy dwa lata temu, w sensie mało pacjentów, oddział jest pełny i dużo pracy. A kolano sobie tak pobolewa, i w biodro zaczyna ból iść. Jasne, bo nierówno chodzę, stoję i ogólnie profilaktycznie oszczędzam, co dla całokształtu niedobre jest.

Około zimy planuję operacje, bo mi szkoda lata, a ogólnie, to zobaczymy. 

Myślę, że dam pracowo jeszcze radę. Po operacji i rehabilitacji planowana redukcja etatu, nie widzę sensu "zabijać się" dla kiedyś jakiejś renty. Ale chorobowe jeszcze chcę mieć normalnie wysokie, czyli liczone z mojej pracy ostatnich 30 i więcej lat pracy, bo po operacji automatycznie dostanę chorobowe, bo ta sama choroba i czas zwolnienia szybciej niż po trzech latach. Ot takie przepisy i ustawy. 

Pielęgniarstwo to fizycznie bardzo ciężka praca że wszystkimi chorobowymi konsekwencjami, i odmawiam szczerze takiego zawodowego pomysłu na życie.

Nasza zaprzyjaźnioną lokalna piekarnia ma koronę i jest zamknięta do niedzieli, szkoda przez ich chleb doskonały (bułki mniej, chodzimy do innej po nie..), i brakowało nam możliwości wypicia kawy na naszym lokalnym Piazza w słońcu, z widokiem na zameczkowy kościół ewangelicki i stary dom bauera, a tu się okazuje, że Adriano- lodziarnia, w tym czasie uprawia kłusownictwo 😉

Tak więc, leci dalej, a dzisiaj Daisy Town, czyli muzyka country w młynie kulturalnym, dla nas obojga pierwsze tego typu wyjście między ludzi po pandemii. 

Notabene zakupiłam dzisiaj butelkę oleju rzepakowego w ilości 1 litr, bo racjonowany, w sklepie netto, za 1,69 Euro, bo Euro wczoraj widzieliśmy w Kauflandzie po 4,99. Przedtem kosztował około 1 euro. Nasz obecny  rząd. Gdyby przejął Saharę, przez jakiś czas nie działoby się nic, a potem zaczęłoby brakować piasku.

Reszta też zdrożała, ale dostałam zwrot za prąd, 20 euro, jakim cudem nie wiem.