66. Wielki Piątek

W Wielkanoc najczęściej pracuję, tak sobie ustawiłam grafik, że sobotę mam wolną, w piątek na rano, a w niedzielę i poniedziałek na popołudniu, do dziesiątej wieczorem. Nadal uwielbiam te długie dyżury,  także ranne do trzeciej po południu. W tym roku tylko w Wigilię zaplanowałam krótki ranny do 13.30. Ale to jeszcze trochę do grudnia, I być może, jeszcze się z nim rozmyślę. 

We wtorek miałam na popołudnie, pierwszy dzień znowu na chirurgii, patrzę się i rozglądam, znowu w dyżurce pani G., i lekarz, I ktoś jeszcze z EDV, bo od godziny 13 przestawiamy system na elektroniczne akty pacjentów, którzy od tego czasu przychodzą na oddział. Noszsz... dopiero co to na internie miałam. 

I sobie przychodzili... a moich dwóch miało pofyrtaną sytuację, bo pierwszy, operowany na przepuklinę, planowany był ambulatoryjnie, czyli po wyspaniu się na izbie wybudzeń do domu. Ale doktor cos tam gdzieś tam, chciał, aby przez noc został w szpitalu i rano do domu, no i mamy problem administracyjny, bo portiernia wkliknęła go w system stacjonarny, ale karta gorączkowa pusta, bo pacjent lekarsko nie przyjęty, nie ma zaleceń, leków, kroplówek, anelgetyku, no i dupa blada. Wzięłam staroświecki dokument na kontrolę parametrów, i wpisałam tam wszystko inne też, że opatrunek suchy, że sikał, kiedy co mu dałam przeciw bólowi. Jak wieczorem już dyżurujący lekarz pokazał się na horyzoncie, nie był oczywiście ukontentowany, że ma przed sobą całą te robotę, i po co w sumie, jak za 12 godzin pacjenta nie ma. Róbta co chceta, ja o 10 idę do domu. 

Inna pacjentka z intery, gdzie od tygodni już mają elektroniczne akty, z kolei trafiła stamtąd na blok operacyjny z kamieniem żółciowym, i po wybudzeniu do mnie, wszystko pięknie i ładnie, niestety zalecenia pooperacyjne na papierze, a te musi lekarz wkliknąć w system, w jej elektroniczną kartę gorączkowa, gdzie ja z kolei odfajkowuję, co i kiedy... 

No i taki poślizg. Jak pani G. już poszła do domu, a bardzo długo nam pomagała w tej elektronice, za skarby świata nie umiałyśmy znaleźć w systemie formuł do ułożenia planu pielęgnacji, bo to też należy do każdego pacjenta, i też się leci systemem odfajkowywania, że dostał leki, parametry zmierzone, poprowadzenie do WC, postawienie napoju, sam transport na oddział, no w sumie wszystko- notabene, teraz wiele siedzimy przed kompami i klikamy, a mniej u pacjenta jesteśmy, ale to inna bajka...- w każdym razie, jak i Claudia poszła do domu, to ja, Nina i Natalija za Chiny nie umiałysmy dojść, gdzie te "paczuszki" z różnymi czynnościami w różnych sytuacjach się podziały. Bo to w sumie niegłupie z tymi paczuszkami ofert, jest np paczuszka nowoprzyjęcie, czy operacja taka czy inna, wstrząz mozgu- tam np pomiary parametrów, obserwacja, paczuszka administracyjna, raporty, wizyty, wypis- łącznie ze sprzątnięciem pokoju po pacjencie, wręczenie wypisu, i tak dalej. Jest też paczuszka śmierć pacjenta, z toaletą pośmiertną i transportem do kostnicy,  rozmowa z krewnymi. Jak coś się zrobi, to się klika w wykonanie, ale najpierw trzeba z tych paczek wybrać sobie to, co się potrzebuje. 

Na drugi dzień miałam w południe dokształcanie zawodowe na temat bezpieczeństwa pracy, pio nim poszłam na oddzial, Natalija też była, no i przy pomocy innych znalazłyśmy ścieżkę do tych paczuszek.

I to wszystko w Wielkim Tygodniu. Na szczęście oddział nie jest pełny. 

Zakupy już odbębniliśmy, wszystko zjeść tylko trzeba będzie, chałupa z grubsza ogarnięta, ale okna nie umyte...

Paczka od Gackowej też jest, z cudnosciami i barankiem z cukru, jakiego już dziesiątki lat nie uwidziałam, ucieszył mnie bardzo. 

My ocukierkowani, Mirka też. 

Od wczoraj wybrałam dwie maszyny prania, druga akurat się suszy. W tych ilościach nie lubię prasować. 

W dzień temperatury powyżej 20 stopni, wieczory chłodnawe. Wczoraj poszliśmy na lody, wszyscy chyba byli, bo i mirkowy weterynarz z całą ekipą, i ewangelicki pastor z rodziną. Tak przed świątecznym dniem. 

Gotowanie. Po linii najmniejszego oporu, szybkie ciasto cebulowe, na gotowcu, czyli ciasto francuskie pochodzi z zamrażarki. 

Na masę jednego pokrajanego pora, 15 deko szynki w kostkach, 3 jajka, 50 deko jogurtu i 1 zupa cebulowa z torebki. Żadnych innych przypraw. 

Na to wszystko tarty ser, i do piekarnika, 150 stopni termoobieg, ja nie nagrzewam wcześniej, piekło się jakieś 35 minut. 

A to wszystkie moje blaszane miski, 3 największe kupione razem na pchlim targu, a te 3 najmniejsze, zbierane. Najmniejszą biorę np na oddzielone żółtka, ma idealną wielkość. 

Moje, nie mirkowe 😉

Dzisiaj ugotuję jajka w łupinach cebuli. Od 2 tygodni pilnie zbierałam. 

Zdrowych i pogodnych Świąt życzę.