Po operacji

Endoproteza w kolanie, siedzi bombowo, dzisiaj z samego rana bylam bowiem na kontroli w rentgenie. Już chodzę i ujeżdżam kolano na szynie. 

Wczoraj było tak, że przed 7 rano stawiłam się z tobołkiem na izbie przyjęć, wydrukowano mi naklejki i identyfikator na nadgarstek, i wysłano na oddział. Pokój dwójka, leżała tam 93- latka, która w nocy upadła i połamała żebro i prawą szyjkę udową. Operowano ją późnym popołudniem. Ja byłam zaplanowana na 9, tak więc na spokojnie się rozpakowałam i rozgościłam, przebralam w koszulkę i siatkowe majtki, i o 9 zawieziono mnie na blok operacyjny. 

Tam oczywiscie moja osobista tragedia,  czyli założenie mi wenflonu, mam tragiczne żyły i jest jak jest, kłują aż się wkłują, tym razem za trzecim razem. Już w narkozie założono mi jeszcze jeden wenflon, czyli mam teraz 2. Oczywiscie cewnik na mocz też.  

Mimo tego, przygotowanie anestezjologiczne było miłe, smalktalk na temat mojego egzotycznego imienia, aż naszedł moment z propofolem i otworzyłam oczy już na sali wybudzeń.  Noga ciężka, tyłek jak głaz,  nie do poruszenia. Ale nie bardzo bolesne to wszystko. Jednakże podano mi ampułkę dipidoloru i o 13.30 bylam już w moim pokoju. 

Wydano mi moje "rzeczy wartosciowe", włączyłam telefon i zadzwoniłam do Tobiego, że może przyjechać, bo jestem i żyję.  Przetestowany na nieobecność covida był już razem ze mną wczoraj, a test ważny 24 godziny. 

Tobi przybył blady, no bo ja operowana, tu cewnik, tu drenaż prawie pełny,  nie wiem, jak najlepiej leżeć, a kolano ma być wyprostowane,  kurcze no. I na plecach leżeć nie umiem, teraz się nauczę.  

Jak Tobi już poszedł, to razem z pielęgniarką stanęłam na minutę przed łóżkiem,  I to było wspaniale, bo na stojąco przeszły mi na ten moment wszystkie w tej nodze bóle. 

Noc była taka sobie z tych powodów, ale w końcu dalam radę ruszyć doopę z miejsca, potem nogę przesunąć nieco, czyli będzie coś z tego. 

Rano znowu wstałam i podreptałam,  po śniadaniu rentgen z transportem na wózku odbyty, noga się bowiem już zgina.  Poszlam do łazienki,  nieco się ogarnąć,  na stojąco,  bo tak mi najwygodniej. 

Potem była wizyta, i fizjoterapia, rehabilitant z podziwu nie umiał wyjść, że ja 24 godziny wcześniej operowana i tak już na nogach. Pokazał mi ćwiczenia łóżkowej, które są dobre, i  na drugi dzień chodzenie jak koń inochodem,przy czym kule robią za przednie nogi. Szynę kinetyczną tez mi wstawił do lozka, wyjaśnił co i jak. W miedzyczasie dochodzę do 45 stopni zgięcia, przy czym prostowanie nogi bardziej mnie dręczy, niż zginanie jej. 

Pojeździłam na tej szynie dzisiaj już trzy razy, przy czym raz w obecności Tobiego, żeby widział, z kim się ożenił 🤪 ten oczywiscie w lamento, cobyś tylko na starcie tej nogi nie popsuła,  oszczędzaj się, ciebie to chyba do łóżka przywiązać i tak dalej. Pokazałam mu wiec otrzymany plan jazdy na wszelkie aktywności, I że to kolano jest zrobione do używania, a nie leżenia plackiem w łóżku.  Obejrzał paszport implantatu, poczytał i uwierzył, że to siedzi na fest. 

Teraz sobie leżę i czekam na dyzur nocny, bo jednak boli, jak zakwas, kolano normalnie spuchnięte,  chłodzę, idzie ku lepszemu. Biorę tez globulki arniki. 

Acha, drenaż mi po południu usunięto,  dobrze, że mam ten cewnik, bo chyba bym się posikała z wrażenia, usuwanie drenażu jest dla mnie okropnym przeżyciem. Cewnik pójdzie jutro, ale to akurat się nie czuje.  

To tyle na razie, do znowu 🙃