Nie miala baba problemu,

to potrzasnela sobie leszczyna...
Czyli po ogórkach, które po wielu tygodniach, niezliczonej ilosci sloików, wiaderek po majonezie, beczulek, w których my i ciotka na wlasny uzytek je zakisilismy, nastala kolejna kleska urodzaju, tym razem orzechów laskowych.

Zbieralam przedwczoraj i wczoraj, potrzasnelam krzewem- o malo nie nabawiwszy sie wstrzasu mózgu, jak sypnelo owocem- mam juz nazbierana sklepowa skrzynke, a sporo ich jeszcze wisi. Zbieranie jest uciazliwe, gdyz w sumie na kolanach, a do tego na górce.

Przy okazji przypomnialo mi sie zdarzenie sprzed wielu lat, jak jeszcze mialam wiele czasu i chcialo mi sie... chodzic tu i tam. Znajoma zabrala mnie na spotkanie Caritasu, mialo byc o potrzebujacych i innych biednych w powiecie. Byly wiec obecne miedzy innymi panie z tego Caritasu, rózni inni dobrowolnie sie udzielajacy, a takze wtedy nowy ewangelicki pastor, który akurat zakladal "Tafel", co sie tlumaczy jako nakryty stól, a oznacza to w Niemczech zbiórke artykulów spozywczych dla osób w potrzebie. Wydawane sa te towary zwykle 1- 2 razy w tygodniu za symboliczna oplate, np 5 Euro za koszyk. Tematem byly takze opowiesci róznych tresci, a jako mysl przwodnia, jak ludzie zyjacy na socjalu maja pod górke, a szczególnie finansowo, bo wszystko takie drogie. Zrobilam bardzo dziwna mine na wiadomosc, ile kosztuje w sklepie kilogram ekologicznych/ bio- jablek i stwierdzilam, ze po co tyle przeplacac? No i na mnie nasiadly, ze takze biedni ludzie maja prawo do troche luksusu, szczególnie dla swoich dzieci i tak dalej. Spoko, powiedzialam, wcale nie trzeba tyle za kilogram ekologicznych bio- jablek wydawac, ja znam adres, gdzie mozna je dostac za darmo! Istnieja u nas bowiem tzw. publiczne sady, drzewa owocowe na lakach, gdzie kazdy moze isc i zerwac sobie owoce, ale jest to polaczone wlasnie z hm, fizyczna praca, i trzeba miec checi, i czas zainwestowac, to jest wlasnie to manko... ;P Na co pastor stwierdzil, ze ci ludzie nie sa najczesciej w stanie(?!) zrywac owoców z drzew badz sie na nie wspinac, gdyz pochodzac z biednych warunków, sa mniej sprawni fizycznie i ruchowo, co np jest tez efektem brakujacych cieplych obiadów w dziecinstwie. Zdziwilam sie jeszcze bardziej, bo wiem, ze w Afryce Murzynki z cala pewnoscia nie jadaja dwudaniowych cieplych obiadów, a po palmach kokosowych smigaja jak malpki o_O koniec konców, postanowilam wiecej nie chodzic na takie dyrdymaly, bo mi ciesnienie podniesli. Drugim koncem konców, co chce przez to powiedziec, to, ze takie zbieranie orzechów laskowych w kucki i alternatywnie na kolanach, to tez niezla praca i z pewnoscia nie dla "biednych" ludzi... momo tego nadal jestem zwolennikiem dawania wedki, niz ryby.

W sobote byl Dzien Choroby Alzheimera, i z tej okazji w Dolnej Saksonii dzisiaj wiele sadów grodzkich zorganizowalo wyklady i dyskusje na podium na temat opieki prawnej nad osobami, które z róznych powodów nie sa w stanie regulowac wlasnych spraw, jak wlasnie i co jest typowym przykladem, przy demencji. Pojechalam wiec do sadu na popoludniowa impreze, dowiedzialam sie kilku rzeczy, o których wczesniej nie wiedzialam, pomimo, ze wraz z tatem bylismy kilka miesiecy prawnymi opiekunami mamy. Ciekawostka jest, ze czlowiek pod kuratela nie jest ubezwlasnowolniony, i jego wola zawsze pierwsza, i jest wlasnie problem, gdy ta wola koliduje ze zdrowym rozsadkiem opiekuna. Poza tym, wiele ludzi, takze tam obecnych, ma obawy co do opieki ustanowionej sadownie, bo... sedzia przychodzi do domu i robi wywiad srodowiskowy. Hm, nam glów nie pourywal ;) ja w sumie jestem bardziej zwolenniczka kurateli ustanowionej przez sad niz tej drugierj formy, czyli prywatnej- spisuje sie wole co do regulacji w zyciu codziennym, opieki zdrowotnej, spraw finansowych, i wskazuje zaufanego czlowieka, który ma sie tym zajac w przypadku, gdy tek ktos sam nie daje sobie rady.

Wczoraj lato pokazalo sie jeszcze w calej krasie, i pojechalam na pchli targ nad Wezere, ale... bylo tyle kramów, tyle towaru, tyle narodu i tak daleko od zaparkowanego auta, do tego temperatury okolo 30 stopni w sloncu, ze przelecialam jedynie dwa korytarze i ucieklam do domu, na lezak, wybierajac kawe i czytanie ksiazki.