To byla akcja...

Sprzedalam ogród!

To, co jest zaznaczone na zólto na mapce. Nowi wlasciciele mieszkaja w tym zóltym domu przez ulice, na mapce pod numerem 5. Mapka stara, brakuje na niej mojej pergoli przy domu i drewnianego domku w ogrodzie, bo jeszcze nie bylo.

A bylo to tak, ze po roku "mania" u maklera, jakos nic sie nie dzialo, wiec po raz kolejny zdalam sie na ustna propagande, zaprzegajac w to sasiada. I on mi tych nowych sasiadów naslal. Nowych, bo mieszkaja dopiero od roku w tym domu, czego wcale juz sie nie spodziewalam, raczej, ze dom stojac pusty juz jakies 10 lat, raczej pójdzie do rozbiórki, niz znajdzie amatora. A tu nagle amatorzy sie zjawili. To byla pierwsza niespodzianka dla mnie. A druga, ze malo im sie widzi gruntu dookola domu, faktycznie maja malo, i jak uslyszeli, ze ja chce sie wyzbyc sporej czesci ogrodu, to od razu do mnie przybiezeli. No i ubilismy interes. Ich jest tam 4 ludzi (i dwoje dzieci), sa ode mnie mlodsi, czyli korzystnie, zaproponowali mi pomoc w ogrodzie, na przyjklad przy koszeniu trawy... przy czym teraz, co mi zostalo, to juz nie koszenie, lecz kosmetyka, ja to moge robic miedzy dyzurami, ale nie oponowalam, nawet gdyby kiedys znowu mial spasc snieg, jak odrzuca swój kawalek, to moga i mój, jak bede na przyklad  pracowac. Oni tez tak wygladaja, ze z geby cholewy nie robia.

Sprzedajac ten grunt, wyzbylam sie wielu problemów. Na przyklad przy koncu ogrodu, na drodze, dęba , który co wiosny sypie liscmi, dokladnie na moja (kiedys, he he ) laczke. Wyzbylam sie 30 metrów plotu/ ulicy/ chodnika do sprzatania, utrzymywania w porzadku, zamiatania, odsniezania. Teraz mój odcinek wynosi 25 metrów biezacych. Przedtem bylo 60. Mozna spokojnie ze wszystkim ogarnac. Teraz bede miala ogród do wypoczynku, a nie tylko do zapieprzania w nim, bo to albo koszenie, albo kwiatki, albo dlubanie mchu z fugi gdzies tam. Przeciagnelam sznurek przez przyszla granice, i sie ciesze sytuacja.

Kolejne kroki to sad grodzki i ksiega wieczysta, po drodze notariusz, i sasiedzi przestawia mi plot, znaczy zrobia w odpowiednim miejscu zakret pod górke.
Jedyne, co potrzeba, to nowe paliki, bo te aktualne sa praktycznie niewyciagalne.

A na Gartenstraße pod numerem 4, i z tym klinem obok mojego (dawnego) ogrodu, mieszka wlasnie ten Markus ze swoja kobieta interesu, która w zeszlym roku najpierw chciala mnie wykiwac z niby kupnem, a potem sie obrazila i powiedziala, ze az tak duzo pieniedzy to oni tez nie maja, i nie rozmawiala ze mna, ani Markus, az do wczoraj, bo zobaczyli sznurek, i gdy wyszlam od Emilki i poszlam z Mirka na spacer wzdłuż ich domu (numer 2), to nagle przemówili, i on sie pyta, czy mam w planie sprzedac ogród, bo sznurek... Ogród juz sprzedany, ja mu na to. Na co ona, a co tam bedzie, ktos bedzie budowal? Nie wiem, ja jej na to, bo mi nic do tego, kupili, moga robic co chca, bo to dzialka budowlana przeciez, moje blogoslawienstwo maja, ja sie ciesze, oni sie ciesza, ale ja chyba wiecej sie ciesze, bo tyle roboty mi odpadnie. Jeszcze wczoraj wieczorem byli u sasiadów, na co tamci im powiedzieli, ze w tym roku wiele dziac sie tam nie bedzie, ale od nastepnego roku moze cos ruszyc. No i pali im sie kolo pióra, przez te rury od scieków, bo ona od razu sie pytala, czy im powiedzialam o tych ich rurach; oczywiscie, i dalam im kopie umowy miedzy Markusa ojcem, sasiadem obok i poprzednia wlascicielka mojego domu, z roku 1966, gdzie stoi czarno na bialym, ze na rury jest jedynie uzyczone, jak sie cos popsuje, nie wolno zbombardowac ogrodu, i nalezy go doprowadzic do stanu sprzed, i ze te rury nie moga byc przeszkoda w budowie czegokolwiek na tym gruncie, i w takim przypadku oni musza te rury przelozyc do scieków na swojej ulicy. Serdeczne gratulacje, oni mieszkaja pod górke, wiec kopac pod górke ze spadem, bo woda scieka w dól, a nie do góry... mógl miec ode mnie kawalek ogrodu za marne pieniadze, widzialo im sie za drogo, do tego chcieli mój plot za darmo, wiec nie szlo interesu zrobic, i bardzo dobrze, bo teraz pozbylam sie dwa razy wiecej gruntu niz to, co wzialby Markus. Tylko teraz ewentualne przelozenie scieków kosztowac go bedzie kilka razy wiecej niz wtedy to, co chcialam za ten kawalek, i to beda jedynie prace i rury za te pieniadze, a tak mialby i swiety spokój do konca zycia, i wiecej ogrodu, i dojscie z mojej ulicy do domu, i miejsce na dwa garaze- na górze nie ma tego miejsca, auta stoja na ulicy, na przyczepke wybudowal jakis stelaz z drewna. No ale glupiemu nie doradzisz, nie przekonasz, ze glupote robi, nie kupujac tak waznego dla niego kawalka gruntu. Pewnie sobie myslal, ze kto to kupi, od wielu lat chce sprzedac, sam Markus, wtedy jeszcze z ojcem, po raz pierwszy byli wzgledem ewentualnego kupna w marcu 1995, potem w listopadzie 2014, i wlasnie w lutym zeszlego roku, czyli cwierc wieku zawracanie dupy a nie interes, a tutaj niespodziewane rzeczy, ja naraz sprzedalam i adiu fruziu, i mysl, co dalej, co z rurami, jak nowi zaczna stawiac nawet garaz, to po ptokach.

To tyle, co na temat domowy.

Pracowo bylo okej, korona oznacza prawie pusty szpital, ja mialam po 15- 17 pacjentów, bo wiecej nie mam miec, Corinna jest na koronie, gdzie lezy jeden z korona, a reszta czeka zwykle na wyniki, i trafiaja tam wszyscy z jakichkolwiek osrodków opiekunczych i inni, którzy kaszla i goraczkuja, i teoretycznie moga miec wirusa. Drugi koronny pacjent lezy na ojomie, ale nie pod respiratorem, i tyle tego wszystkiego. Na drugi tydzien ja ide na 3 dni na korone, potem 2 u mnie, znaczy weekend.

Mirka wciagnela sie do mojego pracowego trybu, spi cala noc w moim lózku, rano czeka, biegniemy na spacerek, jemy sniadanie, potem ja sie klade, a ona przy mnie, i nie odchodzi, chociaz próbowalam ja przekonac, ze moze wyjsc sobie na dwór, polezec w sloncu, nie i koniec, lezymy razem i wstajemy razem, i wtedy to sie dzieje! Póznym popoludniem idziemy znowu na spacerek, potem ja do pracy i tak caly tydzien. Teraz mam wolne, to jest inaczej.

Pierwsze dni/ dyzury byly dla mnie bardzo ciezkie, szczególnie powroty do domu, bo jak nigdy brama zamknieta, gazeta jeszcze tkwi w rurze, wszystko zamkniete, czeka tylko Mirka, tak bardzo inaczej, niz zwykle... a po drodze juz nigdy nie spotkam taty z Mirka, którzy wyszli mi naprzeciw do nastepnej wsi...