Corona i takie tam

Bylam 3 dyzury na koronie.
Nie powiem, calkiem fajna praca. Pomijajac fakt, ze na tym zamknietym zakaznym oddziale, jest sie chyba najlepiej chronionym przed wirusem. O ile wszystko robi sie wedlug standartów, naturalnie.
Pacjentów mialam od 3 do 6, wirusa nie mial zaden z nich, kazdy mial test, i wszystkie wychodzily negatywne, do tej pory.
W naszym szpitalu aktualnie lezy jeden pacjent z korona, na oddziale intensywnej terapii, ale nie pod respiratorem, bo nie potrzebuje, ma po prostu zapalenie pluc i pozytywny wynik.
Dwa tygodnie temu bylo tych pacjentów dwóch, jeden lezal normalnie na oddziale korony, i wyleczywszy sie, poszedl do domu.
Na oddzial korony trafiaja wszyscy pacjenci z infekcja dróg oddechowych, takze z dusznosciami jakiejkolwiek przyczyny (np przy niewydolnosci serca), z goraczka powyzej 38,5 °C, i wszyscy z róznych osrodków, czyli domów starców, czy klinik rehabilitacyjnych.
Maja robiony wymaz, którego wynik mozna juz miec w kilka godzin, ale ten szybki test robi sie rzadko, najczesciej trwa to 24- 36 godzin. Przy negatywnym wyniku pacjenci sa przekazywani na normalne oddzialy, wedle swojej choroby.
Tajk wiec, szpagatu tam nie musialam robic, bo nawet i 6 ludzia, a makdsymalnie miesci sie tam 9, to zadna robota przeciez. Pobyla bym tam chetnie i wiecej, i dluzej, ale.
Ale. Niestety nie jest to miejsce pracy dla mnie.
Chodzi o to, ze przy tym calym zamaskowaniu sie, nie tyle moim, co innych, znaczy lekarzy, pielegniarskich kolezanek, ja mam powazne problemy ze zrozumieniem slowa mówionego, w sali przyjec. Bo to i maska, i wizjer, i cala aparatura pipczaca, szumiaca, no po prostu zalamka. Nie moja ulubiona akustyka i juz!
Jak mam do czynienia tylko z pacjentami, czyli ja zamaskowana i z wizjerem, a pacjenci przeciez nie, to nie ma problemu. Mozemy sobie fajne w symbiozie zyc. Okej, nie do konca, bo to cale osprzetowanie na glowie daje mi popalic, w sensie, ze gumki od masek czasami sciagaja mi procesor czy aparat sluchowy z ucha, wizjer tez potrafi sciagnac, pod spodem czepek tez swoje na poprzek robi, i nieco mnie to strtesuje, bo stresuje mnie zawsze, jak obawiam sie zerwania z ucha procesora.
Nie pozostalo mi nic innego, jak poinformowac o tych faktach mojego szefa, ze moge byc potencjalnym zagrozeniem dla pacjenta, przez sam fakt niedoslyszenia, odwrotnego zrozumienia czy mniemania, ze zrozumialam uslyszane.
Kurcze no, a taka fajna praca to bylaby, taka kompletnie bezstresowa... zobaczymy, czy tam jeszcze trafie. Bo innym faktem jest tez, ze nie kazdy tam chce czy moze pracowac, z róznych powodów zdrowotnych. U mnie z kolei ta cala otoczka techniczna szwankuje, jak zaczyna sie dziac.