71. Bamberg w ostatni dzień kwietnia

Podróż jak zwykle pociągiem. 12 minut, zero problemu z parkowaniem, zero przecenionych  w sensie wygórowanych cen za odstawienie auta w jakimś ciasnym bunkrze, o ile tam w ogóle będzie miejsce. Ja mam Fabię i nawet z nią problemy między ciasnymi filarami. 

12 minut jazdy pociagiem, nawet nie ma kiedy rozsiąść się w tym RE. Ale siadam, nawet czytam parę kartek w książce, bo potem  na nogach Bamberg oblecę. 

Na stacji spotkałam koleżankę z pracy, z chirurgii; odprowadzała syna do pociągu w odwrotnym kierunku, do szkoły. 

Zdziwiła się, że jeżdżę pociągiem. Ano jeżdżę, a żeby było ciekawiej, do pociągu przyjechałam na rowerze. 

W Bamberg na pierwszym planie miałam urząd finansowy, bo zrobiłam rozliczenie podatkowe za zeszły rok, a że przeprowadziłam się z Dolnej Saksonii na Bawarię, potrzebuję nowy numer podatkowy. I mój stopień niepełnosprawności dałam tam wpisać, po okazaniu dowodu na to. To jest też ulga podatkowa, obok więcej urlopu, 2 lata wcześniej na emeryturę i praktycznie niemożliwego zwolnienia z pracy. 

UF odbębniłam bardzo szybko, a że miałam troche czasu, wypiłam kawę w piekarni, poszłam dalej, do laryngologa, którego też musiałam sobie na nowo poszukać. Mam teraz młodą lekarkę. 

Potrzebowałam skierowania od lekarza specjalisty do kliniki w Göttingen, bo mam tam wizytę za 3 tygodnie, kontrola implantu, procesora i oczywiście botoks. 

Jako, że jestem nową pacjentka, pani doktor chciała wiedzieć wszystko dokładnie, przemaglowano mnie na testach słuchowych, pomimo, że wzięłam ze sobą część dokumentacji, operację CI, dokumenty z rehabilitacji z Bad Nauheim.  

W poczekalni pogawędziłam miło ze starszym panem, który przygotowuje się do operacji przegrody nosa. Okazało się, że przed 30 laty mieszkał w Zapfendorf, i wiele jeszcze znał. 

Dostałam skierowanie do kliniki uniwersyteckiej, i numer telefonu do kliniki w Erlangen, gdzie też oferują botoks. Bliżej byłoby... się zobaczy. 

Gabinet mieścił się oczywiście w starej, ogromnej kamienicy przy jednej z głównych, pryncypialnych ulic, na pierwszym piętrze. 

Na parterze uwidzialam gabinet chirurga plastycznego, i tak mi się zamarzyło, pierwsze primo powieki, drugie primo zmniejszenie biustu, trzecie primo redukcja fałdy na brzuchu. Do własnych ud nie mam nic, jak i do tyłka, ale nogi mam fatalne, przez żylaki, pajączki,  siniaki.

Ten dom: 

Jeszcze raz kościół St. Gangolf, i Theuerstadt. 

Kunigundenwall, którym lecę  do urzędu finansowego: 

Potem poszłam do Galerii, która jest pojedynczym sklepem, obejrzeć staniki na sport (bo nadal ćwiczę u Meggi, a AquaZumba od lipca zaklepana), i matę do ćwiczeń na podłodze nabyć. Tych nie było, a staniki nieciekawe i drogie (drugie primo). 

Za to kupiłam sobie letnia sukienkę i legginsy, a na rynku lawendę do wsadzenia przed tarasem. 

Poleciałam na Grüner Markt, placyk przed kościołem St. Martin i przed pomnikiem 

Gabelmoo, czyli Neptuna. Jak zwykle dzień targowy. Kwiaty, owoce, warzywa. Zielony Rynek, po prostu. I reszta tętniącego życia. 

Tym razem zerknęłam w apkę, kiedy odchodzi mój pociąg, czasu miałam wystarczająco, tak więc weszłam do kościoła St.  Martin. 

I tak spędziłam przedpołudnie w Bamberg, krótko po 12 byłam z powrotem. 

Bamberg jest warty każdej wycieczki.