Zaczęłam pracować.

Od poniedziałku po 2 godziny dziennie, znaczy nocnie. Przychodzę krótko po wpół do ósmej wieczorem, i krótko po wpół do dziesiątej kończę moją "szychtę". W tym czasie słucham raportu z dyżuru popołudniowego, rozkładam leki i czasami idę do dzwonka. I tak do 15- go, potem 2 tygodnie po 4 godziny, potem 6 i się zobaczy. Na dłuższą metę stary oddział nie nadaje się na moje bolączki, i 18 lipca mam kolejna rozmowę z naszym szefem, jak i gdzie na być dalej. Alkoholicy, multimodalna terapia przeciwbólową, czy klinika dzienna, ciekawa jestem, co mi zaproponuje. 

Pol roku mnie w pracy nie bylo, dużo się zmieniło, parę starych koleżanek z leasingu jeszcze jest. Nowi startują, w sensie, że z końcem miesiąca mają ostatnie egzaminu, dyplomy, i już stoją w grafiku z dyżurami od sierpnia. Czyli jak stare polskie przysłowie to trafnie określa, jeszcze Maciek w dupie, a już mu kaszę studzą 😉 Sabine widzi resztę lekko, Jastin obawia się praktycznego. Ale bądźmy dobrej myśli. Tak na wszelki wypadek, oboje zaszczepiłam w kierunku umowy o pracę i zarobków, w sensie, że oni nie muszą koniecznie pracować w szpitalu, bo pracę dostaną wszędzie, ale szpital ich potrzebuje i to koniecznie, tak więc, niech nie dadzą się spławić jakimiś drobnymi pieniędzmi. No ko 

Oddział nam malują. Szary to nowa gama wesołych kolorów... 

A takie grzyby dostanę jutro od sąsiada.